نوعی از قیر که تحت درجه نفوذ قرار می گیرند قیر نانو می باشد. این نوع قیر با وارد کردن یک روغن فرار، ویسکوزیته موقتاً کاهش می یابد. پس از اعمال، مواد فرار تبخیر شده و قیر ویسکوزیته اولیه خود را به دست می‌آورد.
قیر درجه نفوذ یک ماده ترموپلاستیک است. مقدار متفاوت ویسکوزیته را برای دماهای مختلف نشان می دهد.
در مناطق راه سازی، لازم است که ماده در زمان تخمگذار، یعنی در هنگام پانسمان سطح، ماهیتی سیال داشته باشد.
همچنین ضروری است که ماده پس از گیرش به سختی و خاصیت اولیه خود بازگردد. این امر توسط قیر کاتبک تضمین می شود.
سیالیت برای هر قیر با افزایش دما به دست می آید. اما در مواقعی که نیاز به سیالیت در دماهای پایین تر در حین پانسمان سطحی باشد، از قیر کاتبک استفاده می شود.
زمان پخت و ویسکوزیته قیر کاتبک را می توان تغییر داد و توسط آن کنترل کرد.
قیر قلمی 70/100 یا 160/220 که با نفت سفید رقیق شده است، ترکیب اصلی قیر در ساخت جاده ها در انگلستان است.
این نیاز قیر را برای ارضای خاصیت حلالیت، خاصیت تقطیر و همچنین بازیابی خواص پس از پخت را فراهم می کند.
این نوع قیر یک سیستم دو فاز با دو مایع غیر قابل امتزاج را تشکیل می دهد. یکی از آنها به صورت گلبول های ریز درون مایع دیگر پراکنده می شود.
هنگامی که گلبول های مجزای قیر در یک شکل پیوسته از آب پراکنده می شوند، امولسیون قیر تشکیل می شود.
این نوعی قیر درجه نفوذ است که مخلوط شده و برای اهداف تخمگذار استفاده می شود.
یک امولسیفایر با یک زنجیره هیدروکربنی طولانی با انتهای کاتیونی یا آنیونی برای پراکندگی گلبول های قیر استفاده می شود.
این امولسیفایر یک محیط الکتروشیمیایی را فراهم می کند. قسمت یونی زنجیر میل ترکیبی به آب دارد و قیر توسط قسمت هیدروکربنی جذب می شود.
