اولین کفش پسرانه سایز ۳۹ شناخته شده صندل های پوست درخت درمنه هستند که مربوط به حدود 7000 یا 8000 سال قبل از میلاد می باشد که در سال 1938 در غار فورت راک در ایالت اورگان ایالات متحده یافت شد.
قدیمی‌ترین کفش چرمی جهان، ساخته شده از یک تکه پوست گاو که با طناب چرمی در امتداد درزهای جلو و پشت بسته شده است، در مجموعه غار Areni-1 در ارمنستان در سال 2008 یافت شد و اعتقاد بر این است که قدمت آن به 3500 سال قبل از میلاد می‌رسد.
کفش‌های مرد یخی اوتزی، متعلق به 3300 سال قبل از میلاد، دارای پایه‌های پوست خرس قهوه‌ای، لایه‌های کناری پوست آهو، و یک شبکه نخی از پوست بود که دور پا را محکم می‌کشید.
کفش Jotunheimen در آگوست 2006 کشف شد: باستان شناسان تخمین می زنند که این کفش چرمی بین سال های 1800 و 1100 قبل از میلاد ساخته شده است، که آن را قدیمی ترین لباس کشف شده در اسکاندیناوی می کند.
تصور می‌شود که کفش‌ها ممکن است مدت‌ها قبل از این مورد استفاده قرار گرفته باشند، اما به دلیل اینکه مواد مورد استفاده بسیار فاسد شدنی بودند، یافتن شواهدی از اولین کفش‌ها دشوار است.
با مطالعه استخوان های انگشتان کوچکتر (بر خلاف شست پا)، مشاهده شد که ضخامت آنها تقریباً 40000 تا 26000 سال پیش کاهش یافته است.
این امر باستان شناسان را به این نتیجه رساند که پوشیدن کفش باعث رشد استخوان کمتر و در نتیجه انگشتان کوتاه تر و نازک تر می شود این اولین طرح ها بسیار ساده بودند، اغلب صرفاً “کیف های پا” از چرم برای محافظت از پاها در برابر سنگ، زباله و سرما.
بسیاری از بومیان اولیه در آمریکای شمالی از نوع مشابهی از کفش ها، معروف به موکاسین استفاده می کردند اینها کفش های چسبان و با کف نرم هستند که معمولاً از چرم یا پوست گاومیش کوهان دار درست می شوند.
بسیاری از مقرنس ها نیز با مهره های مختلف و تزئینات دیگر تزئین شده بودند موکاسین ها برای ضد آب بودن طراحی نشده بودند، و در هوای مرطوب و ماه های گرم تابستان، اکثر بومیان آمریکا پابرهنه می رفتند.
از برگ های گیاه سیزال برای ساختن ریسمان صندل در آمریکای جنوبی استفاده می شد در حالی که بومیان مکزیک از گیاه یوکا استفاده می کردند.
