نمک خام در بیشتر غذاها وجود دارد، اما در مواد غذایی طبیعی مانند گوشت، سبزیجات و میوه ها به مقدار بسیار کم وجود دارد.
اغلب به غذاهای فرآوری شده مانند غذاهای کنسرو شده و مخصوصاً غذاهای شور، ترشی ها و غذاهای میان وعده یا سایر غذاهای راحت اضافه می شود، جایی که هم به عنوان نگهدارنده و هم طعم دهنده عمل می کند.
از نمک لبنیات در تهیه کره و فرآورده های پنیر استفاده می شود نمک به‌عنوان طعم‌دهنده، طعم سایر غذاها را با فرونشاندن تلخی آن غذاها، خوش‌مزه‌تر و نسبتاً شیرین‌تر می‌کند.
قبل از ظهور یخچال های الکتریکی، نمک زدن یکی از روش های اصلی نگهداری مواد غذایی بود بنابراین، شاه ماهی حاوی 67 میلی گرم سدیم در هر 100 گرم است، در حالی که کیپر، شکل حفظ شده آن، حاوی 990 میلی گرم است.
به طور مشابه، گوشت خوک به طور معمول حاوی 63 میلی گرم است در حالی که بیکن حاوی 1480 میلی گرم، و سیب زمینی حاوی 7 میلی گرم است اما چیپس سیب زمینی 800 میلی گرم در هر 100 گرم است.
نمک همچنین به طور گسترده در آشپزی به عنوان طعم دهنده و تکنیک های پخت و پز مانند با پوسته نمک و آب نمک استفاده می شود.
منابع اصلی نمک در رژیم غذایی غربی، جدا از استفاده مستقیم از کلرید سدیم، نان و فرآورده های غلات، فرآورده های گوشتی و شیر و لبنیات است.
در بسیاری از فرهنگ های آسیای شرقی، نمک به طور سنتی به عنوان چاشنی استفاده نمی شود در جای خود، چاشنی هایی مانند سس سویا، سس ماهی و سس صدف دارای محتوای سدیم بالایی هستند و نقشی مشابه نمک خوراکی در فرهنگ های غربی دارند.
آنها اغلب برای پخت و پز استفاده می شود تا به عنوان چاشنی سفره طعم نمک انسان توسط گیرنده های طعم سدیم موجود در سلول های جوانه چشایی روی زبان تشخیص داده می شود.
مطالعات تست چشایی حسی انسان نشان داده است که اشکال پروتئولیز شده کانال سدیم اپیتلیال به عنوان گیرنده طعم نمک انسان عمل می کند.
